زمزمه های ماندگار
برای یک هنرمند، گذشته از اینکه در کجا و چه زمانی زندگی میکند کارش قبل ازهر چیز آفرینش است. ولی نتیجه کارهنرمند مشروط به شرایط زمان و مکان است. در ایران نسل من در زمینه هنرهای تجسمی، هنرمند در شرایط ویژه ای زیسته که از یک سو در یک گسست فرهنگی نسبت به گذشته اش و واردات فرهنگی غرب ار سوی دیگر به بلاتکلیفی و سردرگمی دچارشده بود. در جریان تحولات اخیرو هویت یابی اجتماعی و فرهنگی نیم قرن گذشته است که او به تدریج با ریشه هایش پیوند نزدیکتری برقرار میکند.
هنرهای تجسمی ایران به ویژه نقاشی کلاسیک ایران درقرن دهم هجری قمری به اوج خود رسیده بود و نگارگری (مینیاتور) ایران به ویژه در شاهنامه شاه طهماسب که برگ های آن در بازار جهانی از جمله موزه متروپولیتن پراکنده است ، شاخص دوران طلایی نقاشی ایران است. بیست سال پیش من به اتفاق گروهی از هنرجویان هنرهای زیبا و به سرپرستی آقای رویین پاکباز استاد پاکسازی شده دانشگاه تهران بطور خصوصی به مطالعه زیباشناسی نگارکری دوران یاد شده پرداختیم نا با آشنایی به ریشه های فرهنگ نقاشی کلاسیک ایران و کاربرد آ ن در آثار معاصر راه تازه ای را در گریز از بحران هویت آن دوره تجربه کرده باشیم.
ترکیب بندی ونظام رنگ بندی در نگارکری به ویژه مکتب تبریز از موارد پر جاذبه ای بود که همواره دلمشغولی من بوده است. جالب اینکه نگارگری در شاهنامه فوق در واقع از هنرهای گرافیک آن زمان بوده است. آثاری که در نمایشگاه زمزمه های ماندگار ارایه میشود به نوعی تحت تاثیر آموخته های زیبایی شناسی نگارگری و کاربرد آن در هنر معاصر دور میزند بدون آنکه بخواهد به کپیه برداری از آن بپردازد.
داراب شباهنگ
۱۱/۱۳/۲۰۱۰
.
